فرش و قالی، در دکوراسیون خانه، به خصوص در خانه ما ایرانی ها حرف اول را می زند. اما انتخاب فرش مناسب فقط منحصر به رنگ و طرح آن نیست. باید بدانید فرشی که می خرید را کجا و چگونه پهن کنید.

فرش را کجای خانه پهن کنیم

ما ایرانی ها خوب یا بد یک عادت عجیب داریم؛ اینکه همه مان به صورت ذاتی عاشق فرش هستیم. انگار یک جورهایی تار و پود فرش های ایرانی با نقش ها و رنگ های شان توی جان مان ریشه دارند که هر وقت آنها را می بینیم دل از دست می دهیم و بی خیال فضا و مکانی که داریم یکی از آنها را به دوش می گیریم و به خانه می آوریم.
خیلی از ما اصلا اول فرش خانه را می خریم و بعد خانه اش را. علاقه زیاد ما به فرش ها به کنار، در زیبایی فرش ها که هر خانه ای را زیباتر هم می کنند، حرفی نیست اما اگر فرش ها متناسب با فضای خانه یا کارکردشان انتخاب نشوند، آن وقت نه خودشان جلوه دارند و نه فضایی که در آن پهن شده اند. درواقع فرش خریدن یک قانون دارد و پهن کردنش بسیار.

روش های مختلف پهن کردن فرش

پایه های عقب مبل روی زمین باشد

این ترفند تقریبا در بیشتر خانه ها جواب می دهد؛ فرقی هم ندارد که خانه کوچک یا بزرگ باشد یا فضایی که برای نشیمن یا پذیرایی دارد، چقدر است. این قانون حتی به چیدمان بهتر مبل ها هم کمک می کند چون در این حالت مبل ها برای اینکه دور تا دور فرش مورد نظرتان قرار بگیرند، باید حداقل فاصله ممکن را با هم داشته باشند. فقط باید به اندازه فرش دقت کنید. فرش باید متناسب با فضای شما باشد تا این قانون درست از آب دربیاید وگرنه مبل ها خیلی بیشتر از معمول استاندارد از هم فاصله می گیرند.

فقط تعدادی از پایه ها روی فرش باشد

بهتر است قبل از اینکه قانون اول را در خانه رعایت کنید یک راست سراغ قانون دوم بروید. این قانون همیشه جوابگو نیست اما برحسب مدل مبل ها داستان فرق می کند برای اینکه بعضی مواقع بهتر است هر چهار پایه صندلی ها و راحتی ها روی فرش باشد و گاهی فقط باید پایه های جلویی کاناپه روی فرش بوده و پایه های عقبی آن روی زمین قرار بگیرد. این قانون بیشتر زمانی به درد می خورد که مبل های شما یک دست نیستند و یک یا دو صندلی با طرح متفاوت از بقیه دارند. با این کار می توانید فضای اتاق را به دلخواه خودتان بزرگ و کوچک کنید. درواقع این قانون بیشتر به درد خانه هایی می خورد که فضای کافی برای هر تغییری را دارند.

هر چهار پایه روی فرش باشد

مهم ترین نکته ای که باید در این مورد در نظر بگیرید، اندازه فرش یا قالی است. وقتی فرش بزرگی در اختیار داشته باشید می توانید همه مبل ها و صندلی ها را روی آن قرار دهید و اصلا نیازی نیست خودتان را پایبند قانون اول کنید و دوپایه روی زمین و دو پایه دیگر را روی فرش بگذارید. خودتان را خلاص کنید و راحت هر چهار پایه مبل ها را روی فرش قرار دهید. فقط یادتان باشد خانه ای که همه پایه های مبل هایش روی فرش قرار گرفته شلوغ تر به نظر می رسد و البته کوچک تر.

پایه هیچ مبلی روی فرش نباشد

اگر ترجیح می دهید در خانه تان به جای فرش های معمولی با اندازه های مشخص از قالی های کوچک با طرح و نقشه های خاص و امروزی استفاده کنید، بهتر است روی همه قانون های قبلی خط بکشید و فقط این ایده را پیاده کنید. شما نباید هیچ مبلی روی قالی تان بگذارید. اگر حتی فقط پایه های جلویی مبل ها را روی فرش بگذارید دیگر چیزی از طرح و نقشه قالی باقی نمی ماند. پس اگر دوست دارید قالی زیبای تان توی چشم باشد، مبل ها را دور بچینید و از انتقاد دیگران هم ترسی نداشته باشید!

فرش از لبه دیوار 45 سانتی متر فاصله داشته باشد

اگر به دکور چیدن مادرها یا مادربزرگ ها دقت کنید، حتما به این نکته می رسید؛ قانونی که در همه دنیا و در همه نسل ها جریان داشته و تا امروز هم کسی نتوانسته آن را تغییر دهد؛ اینکه اگر فرش بزرگی در خانه پهن می کنید باید اندازه اش را طوری در نظر بگیرید که حتما از لبه دیوارها دست کم 45 سانتی متر فاصله داشته باشد. البته این قانون بیشتر به درد خانه هایی با حال و هوای سنتی می خورد و البته خانه های بزرگی که به راحتی یک فرش 9 یا 12 مترمربعی را در وسط پذیرایی جای می دهد. اگر خانه تان در اندازه این حرف ها نیست، آن وقت قانون برای شما کمی فرق می کند. در این صورت باید به جای فاصله 45 سانتی متری قانون فاصله 20 سانتی متر تا لبه دیوار را رعایت کنید.

قانون پهن کردن فرش

کفپوش ها را فرش نکنید

کفپوش های خانه با هر شکل و طرحی و با هر جنسی برای زیباتر کردن فضای خانه شما به کار رفته است. اگر این کفپوش ها در اتاق بچه ها باشد یا در اتاق خواب فرقی ندارد؛ حتما دلیلی برای به کار بردن آنها بوده است. لزومی ندارد همه فضای اتاق ها را به بهانه سردی سنگ ها یا خالی بودن پارکت ها با فرش بپوشانید. از این عادت غلط زمانی مادرهای مان زیاد استفاده می کردند اما شما یک تابوشکن باشید؛ البته اگر می خواهید به خانه تان نمایی مدرن و امروزی دهید. حالا اگر قانون پنجم را رعایت نمی کنید و کاری به عدد و رقم ها ندارید حداقل فقط فرش را چند سانتی متر کوچک تر از متراژ اتاق در نظر بگیرید تا کمی از زمین و کفپوش هم دیده شود.

فرش از تختخواب 30 تا 45 سانتی متر بزرگ تر باشد

برای داشتن هماهنگی در اتاق خواب باید به اندازه فرش دقت کنید. اگر فقط به این فکر می کنید که فرش را زیر تختخواب بیندازید تا فضا خالی نباشد، آن وقت دیگر نباید انتظار اتاقی متناسب را داشته باشید؛ باید فرش اتاق خواب طوری انتخاب شود که از هر طرف حدود 30 تا 45 سانتی متر بزرگ تر از اندازه تخت باشد؛ البته این مساله بستگی به اندازه تخت دارد. بهتر است فرش در اتاق هایی با تخت های کویین یا کینگ 45 سانتی متر و با تخت توین یا تک نفره 30 سانتی متر معلوم باشد؛ البته با توجه به اندازه اتاق و تخت می توانید این اندازه را بزرگ تر کنید اما دیگر کمتر از آن مناسب نیست. فرش کوچک زیر تخت این باور را به وجود می آورد که تختخواب همه اتاق را پوشانده است. اگر قالی کوچکی دارید که می خواهید آن را در اتاق خواب بیندازید، بهتر است پایین تخت پهن کنید فقط برای اینکه به اتاق نمای خاصی بدهد نه اینکه فضایی را بپوشاند. یادتان باشد عرض قالیچه باید از عرض تخت بیشتر باشد تا فضا هماهنگ به نظر برسد.

فرش زیر میز ناهارخوری باید حدود 60 سانتی متر از هر طرف معلوم باشد

شاید خواسته زیادی باشد اما اگر به قدر کافی فضا برای یک میز ناهارخوری بزرگ دارید و می خواهید زیر آن فرش پهن کنید باید حواس تان باشد که فرش از هر طرف میز به اندازه 60 سانتی متر بیرون آمده باشد. این طوری حتی در زمانی که صندلی ها استفاده می شوند باز هم تمامی پایه های شان روی فرش است و نه صندلی کسی کج و راست می شود و نه پاهای افراد روی زمین می ماند.

راهروی خانه را با فرش پر کنید

ما ایرانی ها عاشق این قانون هستیم؛ اینکه راهروهای خانه را هم با فرش های کناری بلندمان پر کنیم. کار درستی هم هست چون طبق اصول طراحی داخلی فرش های کناری باید بیشتر فضاهای عبوری در خانه را پر کنند. به این ترتیب هم امنیت راه رفتن و راحتی رعایت می شود و هم فضای ورودی خانه با فرشی که پهن شده از سلیقه صاحبخانه خبر می دهد.

فرش ها را با هم ترکیب کنید

اگر به اندازه کافی فضا دارید، لازم نیست اصلا فرش بزرگ در خانه پهن کنید. این اصل برای قدیمی ها بود که یک دفعه خانه را با یک فرش 12مترمربعی نقش دار پر می کردند. حالا قانون این است که تا جایی که دوست دارید از قالیچه های کوچک ترکیبی استفاده کنید به خصوص اگر خانه بزرگی دارید و مجبورید چند دست مبلمان در آن بگذارید.

هیچ قانونی نداشته باشید!

اصلا همه بایدها را فراموش کنید. کاری هم به 10 فرمان بالا نداشته باشید. گاهی بد نیست که هر کسی خانه اش را بی قاعده و قانون بچیند به خصوص در زمینه فرش و درباره ما ایرانی ها که فرش های مان را مثل جان مان دوست داریم. این قانون ها فقط برای بهتر جلوه دادن فضای زندگی شماست اما اگر قرار است با رعایت آنها غصه فرش های نازنین تان را بخورید و هر روز از اینکه پایه مبل ها روی شان افتاده اعصاب تان به هم بریزد، بهتر است بی خیال همه قانون ها شوید و قانون خودتان را پیاده کنید!

فرش خوب است اما به اندازه!

قانون های پهن کردن فرش در خانه فقط زمانی درست از آب درمی آید که صاحبخانه فرشی متناسب با فضایی که در اختیار دارد تهیه کرده باشد. فکر کنید یک فرش 12 متری را اگر به یک خانه 60 متری بیاورند با کدام قانون باید آن را پهن کرد؟ هیچ کدام! پس بهتر است قبل از راهی شدن برای خرید فرش اندازه ها دست تان باشد.
1. یک فرش با ابعاد 100 × 150 سانتی متر (یک و نیم مترمربعی) برای اتاق های نشیمنی که یک کاناپه دونفره و دو مبل تک دارند، بسیار مناسب است. در این حالت بهتر است که حداقل 30 سانتی متر فاصله بین فرش وسط نشیمن و مبل ها وجود داشته باشد تا فضا بیش از حد شلوغ نشود.
2. برای یک کاناپه بزرگ سه نفره که به صورت مجزا در سالن قرار می گیرد (معمولا روبه روی تلویزیون) داشتن یک فرش با ابعاد 240 × 340 سانتی متر بسیار مناسب است. معمولا طول بلند این مبل های راحتی (270 سانتی متر) کمتر اجازه انتخاب فرش را به صاحبش می دهد. این وسط باید حداقل 60سانتی متر فاصله بین کاناپه راحتی و میز وجود داشته باشد تا نقش فرش مشخص شود.
3. در اتاق های نشیمنی که حالت کشیده دارند، معمولا کاناپه ها را روبه روی تلویزیون می گذارند. این جور مواقع صرف نظر از مبل های تکی که چطور روی فرش قرار می گیرند باید به چیدمان تلویزیون و راحتی دونفره توجه داشت. یک فرش 150 × 220 سانتی متری برای این فضا مناسب است. به طور حتم تلویزیون و کاناپه هم باید روی عرض فرش قرار گرفته باشند؛ متناسب و هم اندازه.
4. یک میز ناهارخوری شش نفره ابعاد مشخصی دارد. این میزها معمولا 90 ×205 سانتی متر هستند بنابراین برای انتخاب فرش برای آن با توجه به قانونی که داشتیم باید دنبال یک فرش 220 × 320 سانتی متری بود تا حداقل از هر طرف 60 سانتی متر فاصله باقی مانده باشد.
5. راهروی های ورودی خانه ها معمولا زیاد بلند نیستند بنابراین در بهترین حالت می توان با یک فرش 70 × 140 سانتی متری فضای ورودی خانه را پر کرد. فقط باید دقت کرد که فرش کناری حداقل 140 سانتی متر با در ورودی فاصله داشته باشد؛ این دیگر یک قانون است!

 همچنین بخوانید :

فرش مناسب برای اتاق پذیرایی

توجه به فرش دستباف در دکوراسیون