تولید فرش ماشینی در ایران از اوایل دهه 50 آغاز شد. اولین فرش ماشینی کشور در کارخانه فرش ابریشم کاشان با الیاف مصنوعی براق و پرز کوتاه و وزنی سبک تولید شد. در همین زمان عده ای شروع به واردات فرش ماشینی از بلژیک کردند. از آنجایی که استقبال بسیار خوبی از این فرش به عمل آمد تمایل به تولید فرش ماشینی در داخل کشور افزایش یافت. اولین شرکت فرش ماشینی با نام فرش راوند توسط خاندان لاجوردی تأسیس شد که علاوه بر تولید فرش ماشینی، مواد مرتبط با فرش را نیز تولید می کرد. اولین محصول این شرکت که با نمونه های قبلی متفاوت بود و شباهت زیادی به فرش دستباف داشت در سال 1353 وارد بازار شد. در همین زمان شرکتهای فرش شهباف، فرش پارس، نقش ایران و فرش اکباتان تأسیس و به رقابت پرداختند. پس از مصادره اموال و کارخانجات تعدادی از سرمایه داران کشور در سال 1358 و واگذاری این کاخانجات به سازمانهای دولتی مانند سازمان صنایع ملی ایران و بنیاد مستضعفان، سیر نزولی این شرکتها آغاز شد و روز به روز از ارزش آنها کاسته شد.

در سال 1357 عده ای از دست اندرکاران صنعت نساجی به فکر ایجاد واحدهای جدید فرش ماشینی افتادند. قالی سلیمان، فرش مشهد، فرش شیراز، فرش مازندران، فرش باستان و فرش ستاره کویر یزد در همین زمان فعالیت خود را با دستگاه های وندویل و تکستیما ( Textima ) آغاز کردند. از همین زمان بود که سیر تحول فرش ماشینی در بخش خصوصی و توقف یکی پس از دیگری کارخانجات بزرگ موجود تحت پوشش دستگاههای دولتی آغاز شد. تحول اساسی در صنعت فرش ماشینی کشور از سال 65 و با ایجاد بیش از 1600 شرکت کوچک و بزرگ فرش آغاز شد. هم اکنون کاشان با بیش از 700 واحد فعال در زمینه تولید فرش ماشینی به عنوان شهر فرش ماشینی ایران شناخته می شود.